کجاست منتظر تو ؟
چه انتظار عجیبی !!
تو بین منتظران هم ، عزیز من چه غریبی !
عجیب تر که چه آسان ، نبودنت شده عادت . چه جاهلانه سپردیم دل به بازی قسمت !!
چه بی خیال نشستیم ; نه کوششی ، نه دعایی ، نه از گناه حیایی
نه به هر آنچه که گفتیم نشان ز گوشه وفایی
فقط نشستسم و گفتیم ، خدا کند که بیایی
__________________________________________________________
به این موضوع فکر می کردم که چه کسی بیشتر از همه منتظر امام زمانه ؟! چه کسی بیشتر از همه می خواد که آقامون ظهور کنه ؟؟ دیدم جواب این سوال ها ، تنها خود امام زمانه که حدود 1400 ساله که منتظر ظهور خودشونه و تنها خود آقامونه که برای فرجش زیاد دعا می کنه.
نمی دونم ، ما که ادعای منتظر بودن برای فرج امام زمان می کنیم; ما که ادعای پیروی از اهل بیت رو داریم ، چقدر سعی می کنیم که اعمال و رفتارمون رو هم شبیه به اونها بکنیم ؟؟ شاید دلمون به محبت و علاقه ای (الحمدالله) که نسبت به اهل بیت داریم خوش کردیم و دچار روزمره گی ای شدیم، که اکثر مردم به اون گرفتارند.
روزمره گی ای که سبب میشه که ما کمتر نسبت به دین و ایمانمون فکر کنیم. به نظرم دلمون به کلاس های مطالعاتی و همایش و نمایشگاه ها و چند تا سفری که برگزار شده و انشاءالله میشه ، نباید خوش باشه.
بهتر از من می دونید که زمان ظهور ، دین به قدری تحریف شده که وقتی امام زمان دین رو احیا می کنند اکثر مردم فکر می کنند که دین جدید وارد شده. حرفم اینجاست که ما چقدر برنامه و برنامه ریزی برای خودمون انجام دادیم که بتونیم در حد خودمون ، دین رو بشناسیم تا در آن روز خدای ناکرده جلوی امام زمان نیاستیم ؟؟
این حرفها رو قبلا هم شنیده بودید، ولی به نظرم کاری نکردیم . لازم دیدم که این حرف ها رو بزنم و حداقل از شما دوستان انتظار دارم که به این حرفها فکر کنید و نظرهاتون رو بدید.
منتظر نظرات شما دوستان هستم تا بتونیم به خوبی از این بحث نتیجه گیری کنیم.
التماس دعا
خواجه عبدالله انصاری در ذیل تفسیر آیه 185 سوریه بقره می‌نویسد:
«اینک ماه رمضان آمد که هم بسوزد و بشوید، به آتش گرسنگی تن را بسوزاند و به آب توبه دلهای گناهکاران را بشوید. ای مسکین که قدر این نعمت ندانی، هرکجا که در جهان نوازش و شرفی است، در کنار تو نهادند، چنانکه اسلام که از همه آیین ها برتر است، بهترین دین تو آمد و محمد مصطفی که پیشرو جهانیان است، پیغمبر تو قرار داد و کعبه که شریف ترین خانه هاست، قبله تو کرد، ماه رمضان که شریف ترین ماهها است، موسم معاملت تو دانسته، ماهی که در آن گناهان آمرزیده می شود، دیوها رانده، درب بهشت گشوده و درهای دوزخ بسته می شود.
گر بسوزد گو بسوز ور نوازد گو نواز
عاشق آن به کو میان آب و آتش در بود
تا بدان اول بسوزد پس بدین غرقه شود
چون زخود بی‌خود شود معشوقش اندر بر بود
هم ایشان در ذیل آیه 187 سوره بقره که خداوند در آن آیه مهلت خوردن و آشامیدن بندگان را در شبهای ماه رمضان تا وقت سحر می داند، نوشته است:
خداوند بندگان را به سحور خوردن فرماید و در سحور خوردن تعبیه لطیف از غیبت بیرون آرد، مقصود نه غذا خوردن است، بلکه تا بنده را در کمند دوستی اندازد، پس خوردن بهانه است و سحور دام دوستی را دانه است، چنان که در شب تار، آتش را موسی بهانه بود.
پس این سحری خوردن دام وصلت است که من نهادم تا تو برخیزی و در دام دوستی ما افتی، فرشتگان را گوییم بنگرید، بنده من شب خیز است. بسم الله بر زبان تو برانم تا گویم که بنده من از ذاکران است، سوزی در دلت پدید آرم تا از سر آن سوز آه کشی و من می گویم بنده من به مهر من سوزان است، بنده من می‌سوزد و می‌زارد و خدای او را می‌نوازد و در دلش نور معرفت می‌افزاید ?.
امید آنکه توفیق توشه چینی از ماه مبارک رمضان یار راه باشد.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، و چون در هر شب از شبهاى این ماهمان ترا بندگانى هستند که عفو تو ایشان را آزاد مىسازد یا گذشت تو ایشان را مىبخشد، پس ما را از آن بندگان قرار ده، و ما را از بهترین اهل و یاران این ماه بگردان.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، و همراه کاسته شدن ماه این ماه گناهان ما را بکاه، و با رسیدن سلخش جامههاى وبال ما را برکن، تا ماه رمضان در حالى از ما بگذرد که ما را از خطاها پاکیزه ساخته باشى و از گناهان پیراسته باشى.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، و اگر از استقامت بگردیم مستقیممان ساز، و اگر دشمن تو: شیطان ما را احاطه کند پس از چنگ او خلاصمان کن.
خدایا این ماه را به عبادت ما آکنده ساز، و اوقاتش را به طاعتمان بیاراى، و در روزش ما را به روزه داشتن، و در شبش به نماز و تضرع بسوى تو و فروتنى براى تو، و خوارى در برابر تو، یارى ده، تا روزش بر ما به غفلتى، و شبش به تقصیرى گواهى ندهد.
خدایا ما را در همه ماهها و روزها، تا زمانى که زنده بدارى، این چنین قرار ده، و از آن بندگان صالح خود گردان، که بهشت را جاودانه به میراث مىبرند، و از کسانى که آنچه را ببخشند در حالى مىبخشند که دلهاشان از فکر بازگشت بسوى پروردگارشان هراسان است، و از کسانى که در کارهاى خیر شتاب مىکنند و ایشان در این مرحله بر دیگران سبقت گیرندهاند.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، در هر وقتى و در هر زمانى و بر هر حالى، به شماره رحمتى که فرستادهاى بر هر کس که رحمت فرستادهاى، و چندین برابر همه آن رحمتها به اضعافى که جز تو کسى آن را احصاء نتواند کرد. زیرا که تو هر چه را که بخواهى بجا آورندهاى.
قسمتی از نیایش 44 صحیفه سجادیه
اگر به آنجا رسیدی ، دیگر شک نکن که خداوند تو را دعوت کرده است. این جمله ایست که در این چند هفته گذشته زمزمه زیر لبم شده است.
چند روزی بود ، به این سوال فکر می کردم که برای چه به آنجا می روم؟؟ تا آنجا که نوشته ای از بایزید را در ابتدای کتاب خسی در میقات خواندم که می گفت :
" اولین بار که به مکه رفتم ، خانه خداوند را دیدم. با خود گفتم که این حج مقبول نیست که من از این جنس سنگ و خانه بسیار دیده ام. بار دوم که به حج رفتم خانه خداوند و خداوند خانه را دیدم ، باز گفتم که این هنوز حقیقت توحید نیست. بار سوم که رفتم فقط خداوند خانه را دیدم. به فکر فرو رفتم که بایزید اگر خود را ندیدی و همه عالم را بدیدی مشرک نبودی و چون همه عالم را نبینی و خود را ببینی مشرک باشی.آنگاه توبه کردم و از دیدن هستی خود نیز توبه کردم. "
و بعد از خواندن این نوشته سوال اندر سوال ، که من چه هستم و چه کرده ام؟؟ شاید به قول دوستم بایستی " میم " آخر تمام این فعل ها را حذف کنم تا شاید بفهمم که هیچ نیستم و هیچ نکرده ام.
از این حرفها بگذرم که تمام این حرفها بدون سخنی از او ، روح و معنایی ندارد.آیا می شود به آنجا رفت و روح حق و حقیقت حج را درک نکرد؟ و با خود می گویم چه می شود شنوم کنار کعبه صدایش ؟
و اما مدینه :
سلام من به مدینه ، به آستان رفیعش
به مسجد نبوی ، به لاله های بقیعش
سلام من به علی و به حلم و صبر عجیبش
سلام من به بقیع و چهار قبر غریبش
که نمی دانم با من چه خواهد کرد؟
نمی دانم که آیا در آنجا هم شارع العباسی وجود دارد که با نگاه به انتهای آن چشم و دل را با خود ببرد؟
نمی دانم بین الحرمین آنجا هم همانند بین الحرمین کربلا هست یا نه؟
و هنوز نمی دانم فلسفه اولین نگاه ها چیست که همه را به سجده می کشاند !! که هنوز آن نگاه ها را در کربلا به یاد دارم.
این نوشته را نوشتم تا شاید بهانه ای باشد تا از تمامی شما دوستان حلالیت بخواهم .
التماس دعا
