خداييش کرب و بلات بهشته...
همون موقعي که اين عبارت رو ديدم روي تبليغات اردو...
خدا اجرتون بده.
و معرفت. و رشد. انشاءالله نمونيد و نمونيم توي راه.
شماها که رفتني شديد. دعا مي کنم خوش برويد و خوش برگرديد.
هواستون فقط باشه به مسير. و اينکه راه، براي رفتنه. نه موندن.
خدا کنه همه تون. از زائر گرفته تا خادم. از بچه هاي کانون گرفته تا هيئت. از مسئول تا مجري و شرکت کننده. يه بار نشه بعدا غصه بخوريد. با اين همه زحمت و تلاش و کار و درد سر که براي خودتون درست کرديد، فقط و فقط خستگيش براتون بمونه.
البته نياز به نصيحت نداريد الحمدلله.
ولي...
از سفر تابستون که کنسل شد(نمي خوام بگم تقصير شما بود ولي) درس بگيريد.
محکم تر بشيد. بدونيد اگه درست استفاده کنيد سکوي پرتابتون ميشه.
و اگه استفاده نکنيد. فقط و فقط سنگيني و خستگي راه نصيبتونه.
و شايد هم مدتي توي اين دنيا قيافه کربلا رفته ها رو بگيريد.
اما مي دونم که مي دونيد که خيلي خبراي ديگه هم هست توي اين دنيا.
دعا مي کنم. و از هر که بتوانم مي خواهم که دعا گويتان باشد.
جاي ما را خالي کنيد.
و قدر خود بدانيد.
تا فرصت از کف ندهيد.