نظیر آنچه که در حسینبنعلی (علیهماالسلام) در حادثه عاشورا، در آن ابتلاء و مصیبت پیدا شد،
از توحید، از جلوهایمان،از جلوهخداشناسی،از ایمان کامل به جان دیگر ، از رضا و تسلیم، از صبر ،
از مردانگی، از طمأنینه نفس، از ثبات واستقامت ، از عزت و کرامت نفس، از آزادیخواهی و آزادیطلبی ،
از اینکه در فکر انسانها باشد ، از اینکه درخدمت انسانها باشد ، اگر در دنیا نمونهای پیدا کردید ،
آن وقت بگوئید چرا ما نام حسینبنعلی ( علیهماالسلام ) را زنده کنیم ؟ (بدیل ندارد ، مثل ندارد )
زنده کردن نام و نهضت او برای این است که پرتوی از روح حسینبن علی بر روح ماو شما بتابد .
اگر اشکی که ما برای او میریزیم، در مسیر هماهنگی روح ما باشد، پرواز کوچکی است که روح ما
با روح حسینی میکند. اگر ذرهای از همت او، ذرهای از غیرت او، ذرهای از حریت او ، ذرهای از ایمان او ،
ذرهای از تقوای او ، ذرهای از توحید او در ما بتابد و چنین اشکی از چشم ما جاری شود، آن اشک
بینهایت قیمت دارد. اگر گفتند به اندازه بال مگس هم باشد یک دنیا ارزش دارد، باور کنید! اما نه
اشکی که برای نفله شدن حسین ( ع ) باشد، بلکه اشکی که برای عظمت حسین ( ع ) باشد،
برای شخصیت حسین ( ع ) باشد. اشکی که نشانهای از هماهنگی با حسینبن علی
( ع ) و پیروی کردن از او باشد، بله، یک بال مگسش هم یک دنیا ارزش دارد .
شهید مرتضی مطهری
