خدا مى داند آخرین زنگ دنیا کى مى خورد؛ ولی آن روز که آخرین زنگ دنیا خورد، دیگر نه مى شود تقلب کرد، نه دم کسى را دید. آن روز فقط تویى و کارنامه ات؛ و معدل نگاه و نیت و دست و زبانى که علیه تو شهادت مى دهند.

و آن روز تازه مى فهمى که دنیا با همه بزرگى اش از جلسه امتحان هم کوچکتر بود و مى بینى که کنار هر لحظه ات فرشته هایى ممتحن بوده اند که هرچه مى نوشتى مى نوشتند.

خدا کند آن روز که آخرین زنگ دنیا مى خورد روى تخته سیاه قیامت اسم تو را جزء خوب ها بنویسند. خدا کند حواست بوده باشد و زنگ هاى تفریح آن قدر توى حیاط نمانده باشى که حیات یادت رفته باشد.

خدا کند دفتر زندگیت را جلد کرده باشی و بدانى که دنیا چرک نویسى بیش نیست...

خدا مى داند آخرین زنگ دنیا کى مى خورد؛

آن وقت است که مى فهمى زندگى عجب سؤال سختى بود سؤالى که بیش از یک بار نمى توان به آن جواب داد...