خواجه عبدالله انصاری در ذیل تفسیر آیه 185 سوریه بقره می‌نویسد:
«اینک ماه رمضان آمد که هم بسوزد و بشوید، به آتش گرسنگی تن را بسوزاند و به آب توبه دلهای گناهکاران را بشوید. ای مسکین که قدر این نعمت ندانی، هرکجا که در جهان نوازش و شرفی است، در کنار تو نهادند، چنانکه اسلام که از همه آیین ها برتر است، بهترین دین تو آمد و محمد مصطفی که پیشرو جهانیان است، پیغمبر تو قرار داد و کعبه که شریف ترین خانه هاست، قبله تو کرد، ماه رمضان که شریف ترین ماهها است، موسم معاملت تو دانسته، ماهی که در آن گناهان آمرزیده می شود، دیوها رانده، درب بهشت گشوده و درهای دوزخ بسته می شود.
گر بسوزد گو بسوز ور نوازد گو نواز
عاشق آن به کو میان آب و آتش در بود
تا بدان اول بسوزد پس بدین غرقه شود
چون زخود بی‌خود شود معشوقش اندر بر بود
هم ایشان در ذیل آیه 187 سوره بقره که خداوند در آن آیه مهلت خوردن و آشامیدن بندگان را در شبهای ماه رمضان تا وقت سحر می داند، نوشته است:
خداوند بندگان را به سحور خوردن فرماید و در سحور خوردن تعبیه لطیف از غیبت بیرون آرد، مقصود نه غذا خوردن است، بلکه تا بنده را در کمند دوستی اندازد، پس خوردن بهانه است و سحور دام دوستی را دانه است، چنان که در شب تار، آتش را موسی بهانه بود.
پس این سحری خوردن دام وصلت است که من نهادم تا تو برخیزی و در دام دوستی ما افتی، فرشتگان را گوییم بنگرید، بنده من شب خیز است. بسم الله بر زبان تو برانم تا گویم که بنده من از ذاکران است، سوزی در دلت پدید آرم تا از سر آن سوز آه کشی و من می گویم بنده من به مهر من سوزان است، بنده من می‌سوزد و می‌زارد و خدای او را می‌نوازد و در دلش نور معرفت می‌افزاید ?.
امید آنکه توفیق توشه چینی از ماه مبارک رمضان یار راه باشد.

برگرفته از سایت تابناک